Verlies en Eensaamheid
Deur Jen Thorn | Maart 17, 2017
Verlies en eensaamheid is immer teenwoordige realiteite. Hoewel ons aan die einde gekom het van hierdie week se studie oor hierdie onderwerpe, eindig hulle nie in ons lewens nie.
Ek het verlies ervaar as ‘n tiener. Alhoewel die donker en drukkende wolk van hartseer, vrees en wanhoop opgehef is, het dit littekens gelaat wat van tyd tot tyd my volwasse lewe beïnvloed het.
Ek is ook iemand wat eensaamheid ken. Ek onthou hoe ek by ‘n koshuis in Afrika afgelaai is, en die oomblik toe my familie weggery het, was ek oorweldig met eensaamheid. As ‘n introvert, was en is dit moeilik om vriende te maak, maar ons smag almal daarna om saam met mense te wees. Ons het ‘n Godgegewe begeerte om geken en liefgehê te word, om gewaardeer en ingesluit te word.
Eensaamheid en verlies kan ‘n deel wees van ons lewens vir een seisoen, of vir baie seisoene. Ons hoef nie eers ver in die Psalms te soek om te sien hoe die skrywers hulle harte van alleenheid, verlies, verwardheid en twyfel uitstort nie. In Psalm 42 vertel Dawid van diepe hartseer, tot die punt waartoe sy trane sy enigste bron van voedsel is (Vers 4, Ou Vertaling).
Die Verstrikking van Wanhoop
Van die oomblik af toe sonde in die wêreld gekom het deur Adam en Eva, was die ervaringe van verlies en eensaamheid ‘n konstante deel van die gebroke menslike ervaring gewees. Verlies van lewe, verlies van ‘n werk of finansies, verlies van onskuld en vertroue, verlies van geluk en gerief.
Verlies en eensaamheid bring verskriklike gevoelens met hulle saam. Hulle lok ons om dinge te doen wat nie goed is vir ons nie, of nie vir God verheerlik nie. Baie van ons gee onsself oor aan ons gevoelens, en ons wentel rond in hartseer en wanhoop, en laat toe dat dit ons van ons energie, selfdissipline, motivering en sorg dreineer.
Ander mense sal tot groot uiterstes gaan om alleenheid en verlies te vermy. Miskien beteken dit om nooit sonder ‘n kêrel te wees nie, of om altyd deur mense omring te wees. Ander sal jok, of steel, of manipuleer om te hê, of om gewild te wees.
Die Vryheid Van Ware Hoop
Maar een van die lesse wat ons van Dawid leer, is dat hy homself nooit toelaat om in die arms van wanhoop te bly nie. Hy kom altyd terug na die een waarheid wat hom – en ons – kan vrymaak. Ons hoop is God! Altyd God!
Waarom is ek so in vertwyfeling
en waarom kerm ek so?
Vertrou op God!
In Psalm 42, preek Dawid twee maal vir sy siel, en vertel vir hy vir sy siel om te hoop in God.
Sy geloof redeneer met sy vrese, sy hoop argumenteer met sy smarte. – C.H. Spurgeon
Hoekom? Want terwyl ons alles kan verloor wat aards is, kan ons niks verloor wat geestelik is nie. Alles wat ewigdurend is, is gewaarborg. Ons kan nie ons siele of ons verlossing verloor nie, want ons kan nie ons God verloor nie! Daarom is Sy liefde vir ons en Sy getrouheid teenoor ons, rotsvas. Omdat God alomteenwoordig is, omring Sy goedheid en Sy troos ons ten alle tye. Sy barmhartigheid wankel nie, en Sy krag is daar om ons te ondersteun en te dra.
Gebrokenheid bring verlies en alleenheid na alle mense, sonder uitsondering. Maar dié wat die Naam van die Here aanroep, sal troos en wysheid vind vir vandag, en sal krag vind vir môre. Dan sal ons die Here loof en Sy Goddelike vreugde vind.
Kyk Na Jesus,
liefgodgrootliks.wordpress.com 