Heelhartige Aanbidding

Heelhartige Aanbidding

Katie Schott

My ma was ‘n stil dame; sy was sag en vriendelik en wys. Ek onthou hoe sy tydens my grootword jare altyd hierdie uitdrukking gebruik het: “Dade spreek harder as woorde.” Sy het dit gebruik om my die waarde te leer dat om te wys dat ek iets bedoel, meer outentiek is as om net die woorde te sê en dit dalk nie op te volg of uit te leef nie.

Dit het by my opgekom toe ek die vertellings in die evangelies van Maria van Betanië bestudeer het. Wat sy gedoen het, het meer impak gehad as wat sy gesê het, selfs vir ons vandag. Ons hoor net een keer dat sy gepraat het, naamlik toe sy Jesus na Lasarus se dood teëgekom het. Daar het sy gesê: “Here as U hier was, sou my broer nie gesterf het nie” (Johannes 11:32 ). Maria se woorde het geloof en vertroue uitgespreek, selfs in haar hartseer en verdriet, en dit word ondersteun deur ‘n lewe wat in oorgawe en toewyding aan die Here geleef word.

Wanneer ons die verslag lees van hoe Maria die parfuum op Jesus se voete uitgegooi het, sien ons dat haar aanbidding doelbewus en duur was (Johannes 12:1–11). Sy het geweet sy sou in die teenwoordigheid van Jesus wees wanneer Hy kom vir ete, so sy het voorbereid gekom. Daar is ook ‘n les hier, as ons stilstaan ​​om te oorweeg hoe ons, soms, ons stiltetyd instorm om ‘n woord vir die dag te kry, ons versoeke in gebed voor te lê, en dan gaan ons terug na ons besige lewens. Miskien kom ons selfs by ons kerkdienste aan met harte wat nie bereid is om die lewende God te ontmoet en uit sy Woord te hoor nie.

Maria het iets vir haar aanbidding van Jesus gebring wat kosbaar en opofferend was. Johannes vertel ons dat sy Jesus se voete gesalf het met duur aromatiese olie wat van suiwer nardus gemaak was (Johannes 12:3). Dit sou omtrent ‘n jaar se lone werd gewees het! Toe lees ons dat sy sy voete met haar hare afgedroog het. Hierdie optrede sou baie onvanpas gewees het in die kultuur van daardie tyd, maar Maria het nie omgegee vir ander se opinies van haar of hoe hulle haar kan oordeel of kritiseer nie. Sy het geleef om Jesus heelhartig lief te hê en het haar alles voor Hom uitgestort.

Maria se aanbidding is ook aangevuur deur dankbaarheid vir die wonderlike, wonderbaarlike ding wat Jesus so pas gedoen het: Hy het haar broer Lasarus uit die dood opgewek! Dankbaarheid en lof is ‘n natuurlike reaksie op hierdie ongelooflike antwoord op haar hartskreet, terwyl sy slegs dae tevore gevul was met hartseer en verdriet.

Wat doen ons dan wanneer ons gebede nie beantwoord word soos ons gehoop het nie, wanneer die genesing nie kom nie, of wanneer dit lyk of Jesus nie opdaag nie? Is Hy enigsins minder waardig vir ons aanbidding? Nee, natuurlik nie. Dit is nie maklik nie, dit kom dalk nie vanself nie, maar wanneer ons ons harte uitstort in ware, rou, eerlike wanhoop en teleurstelling, word dit ‘n lofoffer aan die Een wat alles vir ons gegee het. En daar, in ons gebrokenheid, ontmoet Jesus ons en giet die genesende balsem van sy teenwoordigheid en vrede uit, en gee sy pragtige dogter die goddelike uitruiling van “’n kroon van skoonheid vir as, die olie van vreugde in plaas van rou en ‘n kleed van lof in plaas van ’n gees van wanhoop” (Jesaja 61:3)

Maria se daad van aanbidding het meer gesimboliseer as wat sy ooit op daardie oomblik besef het, aangesien sy Jesus gesalf het “vir die dag van my begrafnis” (Johannes 12:7), soos Jesus aan Judas, wat teen Maria se uitspattige optrede geprotesteer het, verduidelik het. Min het hulle geweet dat wat daardie einste week voorgelê het, sou lei tot die hoogste daad van opoffering en onderwerping, aangesien Jesus se lewe aan die kruis uitgestort is as gevolg van sy groot liefde vir jou en my.

Kom ons staan saam hier stil, vir ‘n oomblik, aan die voet van die kruis.

Gebuig in aanbidding en ontsag, ontvang sy vergifnis en reiniging, laat toe dat sy onvoorwaardelike, buitensporige liefde ons siele oorstroom en ons herinner dat ons Syne is. Gekies. Gered. Verlos. Herstel.

Mag ons soos Maria die beter deel kies en die teenwoordigheid van Jesus in ons lewens meer en meer najaag.

“Omdat julle kinders van God is en Hy julle liefhet, moet julle sy voorbeeld volg. Lewe in liefde, soos Christus ons ook liefgehad en om ons ontwil sy lewe as ‘n offergawe gegee het, ja, ‘n offer wat vir God aanneemlik was.” Efesiërs 5:1–2

In God Se Hand Gehou

In God Se Hand Gehou

Grace Ann Hopkins

Die verhaal van Rut en Naomi is ‘n skat. Soms besef ek nie hoe moeilik dit vir beide hierdie vroue moes gewees het nie. Naomi het altwee haar seuns en haar man verloor, en Rut het haar man verloor. Vir vroue in daardie tyd het dit beteken dat hulle familienaam en eiendom dalk nie bewaar sou word nie en ook dat hulle dalk nie beskerm sou word nie.

Toe Naomi Rut aangeraai het om terug te keer na haar familie na haar man se dood, het Rut daarop aangedring om by Naomi te bly. Rut en Naomi het na Bethlehem, Naomi se tuisdorp, gereis. Terwyl Rut in Bethlehem hard in die veld gewerk het, het Boas, ’n familielid van Naomi se oorlede man, haar guns betoon. Boas het Naomi se grond gekoop en haar en Rut se beskermer geword. Boas het met Rut in die huwelik getree en Rut het geboorte geskenk aan ‘n seun met die naam Obed, wat die vader was van Isai, wat die vader van koning Dawid was.

Terwyl hierdie verhaal voor my geestesoog afspeel en ek dit in detail bestudeer, kan ek God se konstante en volgehoue ​​teenwoordigheid in die lewens van hierdie vroue sien. Ek kan sien dat Hy hulle van die begin af in sy hand hou – dat Hy hulle vashou midde in die verlies en trauma wat elkeen van hulle moes verduur. Ek kan myself indink dat dit moeilik was vir Naomi om nie net haar man te verloor nie, maar ook beide haar seuns; ook vir Rut wat haar man, een van Naomi se seuns verloor het. Ek kan myself indink dat Naomi baie eensaam moes voel toe sy vir haar twee skoondogters gesê het om haar te verlaat en terug te keer na hulle families; dit moes moeilik wees om sterk te bly vir hulle onthalwe. Ek dink ook dit was baie moeilik vir Rut om te kies om haar familie te verlaat om by Naomi te bly en saam met haar na ‘n vreemde plek te reis; dit moes moeilik wees vir Rut om in die veld te werk om hulle albei van kos te voorsien en ook vir Naomi wat bekommerd was oor wie haar man se naam sou voortdra. Tog, in al hierdie segmente van hulle verhale kan ek God se deernis en sy genade sien soos Hy voor hulle uit gaan en in elke behoefte van hulle voorsien.

Die woord waaraan God my herinner het nadat ek hierdie verhaal gelees het, was voorsiening. Volgens Oxford Languages beteken voorsiening “die aksie om iets vir gebruik te verskaf.” Ek sien hoe God vir Naomi, na die afsterwe van haar seuns, ‘n liefdevolle metgesel in haar skoondogter Rut voorsien het, sodat sy nie alleen op haar reis sou wees nie. Ek sien hoe God vir Rut die krag gegee het om haarself aan Naomi te verbind en hard vir haar te arbei en aan haar energie vir elke dag voorsien het. Ek sien hoe God vir Boas voorsien het as ‘n “voog-verlosser” om Rut en Naomi te red en te beskerm en in hulle fisiese en emosionele behoeftes te voorsien. Ek sien hoe God vir Rut voorsien het van ‘n seun, Obed, wat in die geslagslyn van Jesus sou wees, en in wie Naomi baie vreugde gevind en hom soos haar eie versorg het. Ek sien hoe God vreugde, doelgerigtheid en hoop in die lewens van twee vroue, wat groot pyn en verlies ervaar het, voorsien het.

Ons vind ’n soete beeld in vers 14 van hoofstuk 4, waar die vroue van Bethlehem God se hand in Rut en Naomi se lewens erken wanneer hulle sê: ”Aan die Here kom die lof toe omdat Hy vandag vir jou ‘n losser gegee het.” Wat ‘n prentjie van volkome vertroue in die Here en die blydskap wat kom wanneer ons sy karakter en voorsiening in ons lewens erken. Hierdie vroue het gesien hoe die hand van die Here vir Rut en Naomi voorsien het en hoe Hy hulle nie vergeet het in oomblikke van uiterste swaarkry nie. Hy was altyd met hulle, en altyd een tree voor.

Vriendin, wanneer ek hierdie verhaal lees, sien ek God se hart vir jou ook. Hy het jou geskep omdat Hy so graag ‘n verhouding met jou wil hê (Efesiërs 1:4–5). Hy het elke dag van jou lewe bepaal reeds voor jou geboorte (Psalm 139:16). Hy gaan voor jou uit en staan ​​langs jou as jou voortdurende metgesel (Jesaja 52:12). Hy sluit jou in van agter en van voor, en Hy lê sy regverdige hand op jou (Psalm 139:5). Hy beskerm jou en sorg vir jou (Psalm 46:1). Hy verlos jou uit die put en herinner jou aan jou waarde (Psalm 103:4). Hy gee vir jou ‘n nuwe naam as sy kind wanneer jy in Hom glo, ook die ewige lewe saam met Hom vir altyd (1 Joh. 3:1). Vriendin, jy word omring, ondersteun en onderhou deur God self. Hy sien jou huidige stryd, bevestig dit en is daartoe verbind om saam met jou te ly so lank as wat dit neem. Hy het ‘n beter einde vir jou in gedagte – een van volkome genesing, vreugde en ‘n ewige lewe.

Ek bid dat jy dit vandag weet: Jy maak saak vir God. Jou lewe maak saak vir Hom. Jy is nie vir ‘n enkele sekonde ongesien of oor die hoof gesien nie. Hy is saam met jou op jou reis op hierdie aarde, of jy nou in ‘n seisoen van diepe swaarkry of groot vreugde is. Jou verhaal is en sal ‘n getuienis wees van God se reddende krag, en wanneer jy dit deel, sal dit ander help om tot die kennis van die Een, ware God te kom. En jou liefde langs die pad kan ‘n beeld wees van Christus se liefde, net soos Rut vir Naomi was (‘n beeld van sy standvastige liefde), Naomi was vir Rut (‘n beeld van sy aanneemliefde), en Boas was vir Rut (‘n beeld van sy verlossende liefde).

Ek bid dat jy, terwyl jy op jou reis voortgaan, verseker sal wees dat God jou in sy hand vashou. Jy is veilig. Hy het jou lief, en Hy laat los jou nooit nie.

Sing Vir Die Here

Sing Vir Die Here

Crystal Stine

Ek hou van aanbiddingsmusiek. Sommige van my kragtigste oomblikke met God was tydens aanbidding, wanneer ek luister na die liggaam van Christus wat sy naam prys. Wanneer ek my oë toemaak en fokus op die woorde wat ek vir die Here sing, is ek meer bewus van die teenwoordigheid van die Heilige Gees.

God het my egter nie die vermoë gegee om mooi te sing nie. Ek is meer van ‘n “vrolike geraas” -aanbidder wat daarvan hou wanneer die volume van die musiek enigiets uitkanseller wat die mense om my kan ervaar. Dit was iets waaroor ek baie selfbewus was en ek sou terughou omdat ek nie wou hê dat iemand moet hoor hoe vals ek kan wees wanneer hulle probeer aanbid het nie. Ek weet nie wannneer dit gebeur het nie, maar iewers langs my reis met God het Hy my gewys dat ek aanbidding alles oor my gemaak het.

Ware aanbidding is pragtig as dit alles oor God gaan.

Toe ek my fokus verander van wat ek gedoen het en dit geplaas het op wie God is, het ek opgehou om bekommerd te wees oor wat ander mense sou dink. Ek het ook besef dat my dogter kyk en by my leer. Om haar stemmetjie te hoor aansluit – en die manier waarop dit my hart geraak het – het my laat verstaan, al was dit op ‘n klein manier, hoe God moet voel wanneer sy dogters Hom aanbid.

In ons Skrifgedeelte van vandag sien ons hoe Miriam, Aäron se suster en ‘n leier onder die volk, Moses se voorbeeld gevolg het en op sy loflied gereageer het met ‘n loflied van haar eie. Sy het die vroue in sang en dans gelei en die grootheid van God in die openbaar verklaar. Sy het die Rooi See oorgesteek. Sy het gesien wat God gedoen het en daar was geen ander reaksie vir ‘n vrou van geloof as om hardop die heerlikheid en majesteit van haar God te verkondig nie. Sy het wat sy gehad het en haar invloed  gebruik om ander vroue in aanbidding te lei.

Ons hoef nie perfekte stemme, verhoë om op te tree, ‘n spesiale titel of enigiets deftigs te hê om God te aanbid nie. Jy kan die vroue wat God in jou lewe geplaas het beïnvloed wanneer jy doelbewus verkondig wat Hy gedoen het, sy getrouheid onthou en ander aanmoedig om dieselfde te doen. Dink aan wie kyk en by jou leer. Vir hulle is jy ‘n aanbiddingsleier. Jy wys hulle wat dit beteken om God te eer en te verheerlik en leer hulle om hulle hele self, sonder skaamte of huiwering aan die voet van die kruis te bring.

Soos Miriam het jy ‘n sitplek in die voorste ry vir die groot werke wat God in jou lewe en die lewens van jou geliefdes doen. Sluit aan wannneer ander oor God se karakter en sy krag getuig. Wanneer ander lei en God met hul gawes eer, gebruik die gawes wat God vir jou gegee het om dieselfde te doen. Prys God nie net vir wat Hy gedoen het nie, maar wat Hy sal doen en mees belangrikste, vir wie Hy is.

Week 5 Uitdaging:

Wie in jou lewe het jy al gesien veg vir vreugde en loof God te midde van moeilike tye? Maak hierdie week ‘n punt daarvan om haar aan te moedig en te deel wat jy in haar lewe gesien het en hoe dit jou beїnvloed het.

Week 5 Leesplan:

Week 5 Memoriseervers:

Om Ons Alles Te Gee

Om Ons Alles Te Gee

Deur Julie McIlhatton

Deesdae is daar ‘n toename in die gewildheid van lukrake dade van goedhartigheid. Dit mag ‘n goeie daad vir ‘n vreemdeling wees, soos om vir die persoon agter jou in die ry te betaal of om vooruit vir koffie te betaal sodat die haweloses iets warms het om te drink. Ek ken ‘n vrou wat blomme hekel en dit op plekke los vir ander om te kry.

Ander goeie dade is meer intensioneel. Dit behels om te dink aan iemand wat jy ken en om iets vir hulle te doen, soos om ‘n bemoedigende boodskappie vir hul te skryf of om vir hul ‘n geskenk te gee sonder dat hul weet van wie af dit is.

Ek was al die ontvanger van ‘n goeie daad toe ek hoogswanger was met my tweede kind, en my oudste pas twee jaar oud geword het. Ek het ‘n moeilike dag gehad, daar was baie aan die gang op ‘n wyer familievlak, en my emosies was rond en bont. Ek het besluit om my seun uit te neem vir middagete. Toe ek gaan betaal, is daar vir my gesê dat die rekening reeds betaal is. Iemand het my gesien en het besluit om vir my en my seun met ‘n gratis maaltyd te seën. Ek het nog nooit hierdie goedhartigheid vergeet nie.

Net voor vandag se Skrifgedeelte in Markus 12:3-40, waarsku Jesus teen die skrifgeleerdes wat daarvan gehou het om rond te loop in hul swierige kyk-na-my klere, met hul uitvoerige kyk-na-my groete. Vir die skyn, het hulle lang gebede in publieke plekke opgesê sodat almal hulle kon hoor. Hulle het die voorste sitplekke in sinagoges en die ereplekke by feesmaaltye geneem. Hulle het daarvan gehou om raakgesien te word. Tog heeltyd “palm hulle die huise van die weduwees in” (Markus 12:40). Hulle het onregverdig van die armstes en die kwesbaarstes in die samelewing gevat. Jesus sluit af: “Hulle sal baie swaar gestraf word.”

Dit is in hierdie konteks wat ons vir Jesus en die dissipels aantref waar hulle sit en die offergawekis dophou. Daar was ryk mense wat groot bedrae gegee het. Toe kom die arm weduwee. Sy het so min gegee, maar Jesus het vir sy dissipels gesê: “Hierdie arm weduwee het meer ingegooi as al die ander mense wat iets in die offergawekis gegooi het.” Ek kan hul verwarde gesigsuitdrukkings in my geestesoog sien: nee, sy het nie, sy het net twee koper muntstukkies gegee! Ons het haar gesien!

Jesus het egter hierdie vrou geken. Hy het haar gesien, en Hy het haar vrygewige hart geken. Sy het alles gegee wat sy gehad het om van te lewe! Sy het letterlik haar alles vir God gegee.

God se volk moet vrygewig wees, en die veel groter vrygewigheid weerspieël wat Hy aan ons betoon het. Wanneer ons van die vroeë kerk in Handelinge lees, is ons uit die veld geslaan deur die vrygewigheid van God se volk en hoe hulle na mekaar omgesien het. Selfs tóé was daar egter ‘n egpaar, Ananias en Saffira, wat selfsugtig probeer het om erkenning vir vrygewigheid te verkry, terwyl hulle skelm van die geld wat hulle gemaak het, vir hulself agtergehou het. Toe hulle gekonfonteer word en lieg, het God hul laat dood neerslaan. Die probleem is nie dat hul van die geld gehou het wat hul uit die verkoop van hul grond gemaak het nie. Die probleem is hul bedrog, om geprys te wil word vir hul vrygewigheid, terwyl hul harte nie vrygewig was nie (Sien Handelinge 5:1-11).

Ons moet eelik wees met onsself. Is ons waarlik vrygewig? Bereken ons wat die kleinste hoeveelheid is waarmee ons kan wegkom om te gee? Soek ons erkenning van ander vir alles wat ons doen om mense te help? Wanneer ons bedank word, hoe voel ons?

Hou ons liggies vas aan die tydelike dinge van die wêreld terwyl ons nastreef om vrygewig te wees met alles wat aan ons gegee is? Dit is nie net geld nie, maar ons tyd, woorde, huise, motors, kos, en selfs die beste sitplekke! Ons kan vrygewig wees in ons vergifnis van ander en in ons geduld met ander.

Hierdie vrae daag my uit. Te dikwels beywer ek my vir my eie gemak eerder as om uit my pad uit te gaan om vrygewig teenoor ander te wees. Ek word herinner daaraan dat dit nie is hoe Jesus werk nie. Ek bid dat die Here sal aanhou om aan my hart te sny, om toenemend soos Jesus te word.

Een van my gunsteling ou gesange is When I Survey the Wondrous Cross (Afrikaanse verwerking Liedboek 396 – Aanskou die Heiland, Sien die Kruis), geskryf deur Isaac Watts. Die laaste vers sê:

Were the whole realm of nature mine,

that were an offering far too small;

love so amazing, so divine,

demands my soul, my life, my all!

In die Afrikaanse lied, is die woorde:

Hom kan ek nou met vreugde dien

in ruimte deur sy kruis voorsien.

‘n Liefde so volmaak en vry

eis alles, alles ook van my

Ons hoef nie al ons besittings weg te gee nie. Maar ons word geroep om vrygewig te wees, wetend dat alles wat ons besit deur God aan ons gegee is om met wysheid te bestuur. God sien wat ons gee en wat ons kies om terug te hou. Hy ken ons harte. Ons word geroep om vroue te wees wat optree in antwoord op die groot vrygewigheid wat God teenoor ons bewys het, deur vrygewig teenoor ander te wees, om ons alles vir Christus te gee. 

Geloof Wanneer Jy Die Dood In Die Gesig Staar

Geloof Wanneer Jy Die Dood In Die Gesig Staar

Deur Lyli Dunbar

In Januarie 2021 het Forbes Tydskrif ’n ontnugterende artikel gepubliseer met die titel “Een Uit Agt Christene Wêreldwyd Woon In Lande Waar Hulle Vervolging Mag Ondervind.” Meer as 340 miljoen gelowiges bly getrou aan Jesus in lande waar hulle persoonlike aanvalle en diskriminasie verduur weens hul toewyding aan die evangelie. Duisende volgelinge van Christus word daagliks uit hulle huise verdryf, gevange geneem of vermoor.

Ek het hierdie artikel gelees terwyl ek gemalik en veilig by my kombuistefel hawermoutpap gesit en eet het. Die grootste vervolging wat ek nog ooit teëgekom het, was iemand wat woedend hul stem verhef het omdat hulle nie met my oortuigings saamgestem het nie. Ek het nog nooit vir my lewe gevrees of angstig gevoel om my vryheid te verloor nie. Ek kan nie help om te wonder hoe ek sou reageer in die aangesig van sulke verdrukking nie.

Ek weet daar is pragtige vroue regoor die wêreld wat hierdie woorde lees, wat daagliks onderdrukking in die gesig staar. Jy is deur jou familie uitgedryf omdat jy Jesus gevolg het. Jy het alles verloor wat in hierdie wêreld vir jou dierbaar is, maar jy het Christus gewin. Ek staan in verwondering oor jou geloof.

Jou geloof herinner my aan Ester, en ek bid dat God vir my die opofferende geloof sal gee wat sing, “I surrender all” maak nie saak watter teëspoed mag kom nie.

Die moed om die geloof te behou wanneer alles weggestroop is en jou lewe onvrugbaar is, kom nie van binne nie. Hierdie sterk geloof kom net van God af.

Ester het God geken. Sy het God meer gevrees as wat sy gevrees het om haar eie lewe te verloor. In plaas daarvan om haarself toe te laat om ongesiens te wanhoop, het sy vertrou dat God soewerein oor haar omstandighede is. Sy het vorentoe beweeg omdat sy geglo het God is getrou.

Vir die oë van die kykende wêreld het haar lewe dalk in die weegskaal gehang, maar sy was altyd veilig in God se liefdevolle hande. Elke oomblik van ons lewens is onder sy gesag, en Hy sal ons die krag gee wat ons nodig het as ons ons aan sy wil onderwerp. Ons Verlosser versuim nooit om op te daag en sy mense te red nie.

’n Les wat ons almal by Ester kan leer, is hoe om op die ondenkbare te reageer. Haar wêreld het skielik in as verander, en oral om haar het die mense vir wie sy lief was, gehuil. In plaas daarvan om toe te laat dat angs haar hart oorweldig, het sy haar tot gebed gewend. Sy het om God se genade gepleit en om wysheid geroep.

Wanneer die vyand probeer om jou ongedaan te maak, wend jou tot gebed. Gebed bewapen ons met die krag wat ons nodig het.

Wanneer jou twyfel harder praat as jou geloof, roep om God se hulp. As alles om jou padgee, kyk op na God. Hy sal jou onderhou. God is altyd vaste grond onder jou voete.

Die dood kry nie die laaste woord in ons lewens nie, liewe vriendinne. Jesus het die dood namens ons oorwin, en eendag sal Hy dit vir altyd uitwis. Tot dan, mag God ons geloof gee vir ’n tyd soos hierdie. As ons vergaan, sal ons Jesus van aangesig tot aangesig sien.

Jou wêreld is veilig in God se magtige hande. Jy behoort aan die Koning van die Konings. Jou Hemelse Vader sit op sy troon in die hemel, en jy kan vandag met vrymoedigheid voor sy troon van genade kom om hulp te kry in jou tyd van nood.

Volkome Oorgegee

Volkome Oorgegee

Deur Angela Perritt

Maria was net ‘n jong meisie.

Sy was nie hoog geskool nie. Sy was nie ryk nie. Sy was nie perfek nie. Maria was op baie maniere ordinêr, behalwe op een manier: sy het God heelhartig liefgehad.

Van al die jong meisies deur al die eeue heen, het God vir Maria gekies om die moeder van Jesus te wees. Wat ‘n ongelooflike eer. En tog, met hierdie groot eer het skinderpraatjies, misverstande en pyn gekom. Niemand kon verstaan waardeur sy gegaan het nie. Ek kan my indink dat sy van tyd tot tyd met eensaamheid geworstel het terwyl sy die gewig van uitsonderlike eer en dít wat daaruit gevolg het, gedra het.

Nietemin was een van Maria se baie sterk punte, haar geloof. Ons sien dit in vandag se verse. Alhoewel sy nie presies die engel se aankondiging verstaan het nie, het sy nederig en gewilliglik “ja” gesê vir die taak.

“Ek is tot beskikking van die Here. Laat met my gebeur wat u gesê het.” – Lukas 1:38

Haar “ja” in daardie oomblik het eer beteken.

Haar “ja” in daardie oomblik het beteken dat sy haar wil oorgegee het aan God se wil en ‘n lewe van opoffering.

Haar “ja” aan God het nie net een keer gebeur nie. Maria het voorrtgegaan om vir die res van haar lewe “ja” te sê aan God.

En in daardie “ja”, te midde van die onbekende, in die besonderhede wat sy nie verstaan het nie en die toekoms wat onbekend was, het Maria voortgegaan om God te vertrou en haar gesindheid van oorgawe en opoffering te behou. Om die moeder van die Uitverkore Een, die Verlosser van die wêreld te wees, was nie ‘n maklike taak nie. Tog het sy voortgegaan om haar krag van God te verkry. Sy het aangehou om God heelhartig lief te hê, sy het voortgegaan om geloof te hê te midde van haar hartseer.

Liewe vriendin, somtyds sal jou taak deur ander verkeerd verstaan word. Wees steeds gehoorsaam. Somtyds sal jou missie jou baie kos. Offer steeds op.

Maria het nie die volle beeld gehad van wat God sou doen nie en ons het ook nie. Maar, soos Maria, moet ons toelaat dat ons geloof die gapings van wat ons nie verstaan nie, vul. Om Jesus te volg is nie maklik nie. Om die moeder van Jesus te wees was ook nie. Maria moes ‘n lewe van oorgawe en opoffering leef. Dit was God se wil vir haar. Ja, sy was begunstig, maar tesame met daardie begunstiging, was die keuse om ‘n lewe van oorgawe en opoffering te leef.

Ons word nie geroep om maklike lewens te leef nie. Ons is vroue wat deur God gekies is om lewens te leef wat ons Here eer. Vir Maria het dit oorgawe en opoffering beteken. Vir ander mag dit iets anders beteken. Maar ons is almal geroep om God met die dae, talente en gawes wat Hy vir ons gegee het, te verheerlik.

Ek hou van die vreugde wat ons in Handelinge 1:13-14 sien:

In die stad aangekom, is hulle na die bovertrek toe waar hulle gewoonlik vertoef het. Dit was Petrus en Johannes, Jakobus en Andreas, Filippus en Tomas, Bartolomeus en Matteus, Jakobus seun van Alfeus, Simon die Siloot  en Judas die seun van Jakobus. Hulle het almal eensgesind volhard in die gebed saam met ‘n aantal vroue, onder wie ook Maria die moeder van Jesus. Sy broers was ook by. (Beklemtoning my eie).

Te midde van die dissipels se opgewondenheid om Jesus na sy opstanding te sien, het hulle in Jerusalem bymekaargekom, en daar, te midde van alles, was Maria! Ek kan my nie die vreugde indink wat sy moes voel na Jesus se opstanding nie!

Was haar lewe van oorgawe en opoffering moeilik? Ja.

Was haar lewe van oorgawe en opoffering die moeite werd? Absoluut! En net so is joune!

Hier in Amerika sê ons: “Vryheid is nie gratis nie.” Dit is ook waar van ons verlossing. Die pad van gehoorsaamheid wat Jesus gevolg het om vir ons sondes te betaal, het Hom sy lewe gekos. Die pad van gehoorsaamheid wat Maria as sy moeder moes gevolg het, het haar ook baie gekos. En tog het beide aan die ander kant van gehoorsaamheid, oorgawe en opoffering, geweet dat dit alles die moeite werd was.

Liewe vriendin, ek weet nie waardeur jy op die oomblik wandel nie. Maar laat ek jou hiermee bemoedig: eendag sal hierdie oorgawe, hierdie opoffering, hierdie hartseer eindig. Hierdie wêreld is tydelik, maar die hemel is vir ewig. Maak vandag, soos Maria, keuses wat ‘n invloed op die ewigheid sal hê.

Wees Heelhartig Lief Vir God!

Week 4 Uitdaging:

Oorgawe kan terselfdertyd moeilik en tog mooi wees. Ons sien dit in die lewens van die vroue wat van wie ons hierdie week lees. Wie in jou lewe is ‘n goeie toonbeeld daarvan? Neem hierdie week tyd om haar met jou woorde aan te moedig en haar te laat weet dat haar getrouheid jou lewe beїnvloed het.

Week 4 Leesplan:

Week 4 Memoriseervers:

Geloof By Die Put

Geloof By Die Put

Deur Brittany Salmon

Terwyl ek in die kweekskool was, het ek in ‘n sendingkantoor gewerk. Een van die voordele van my werk was om internasionaal te reis en te sien wat ons sendelinge in hul gemeenskappe doen. Op een reis was ek in ‘n plattelandse gemeenskap waar die plaaslike sendelinge en pastore na dorpe gegaan het en storievertelling gebruik het om Jesus aan die mense bekend te stel.

Terwyl ons deur een dorpie gestap het, het die leier van ons groep gesê: “Brittany, ons nader ‘n dorpie met vroue en kinders, en ek het gehoop dat jy dalk die verhaal van die vrou by die put met hulle sou deel.” Ek was jonk en onervare, bekommerd dat ek die storie verkeerd sou vertel. Ek was bekommerd dat ek iets sou doen wat hulle kultuur sou oneer of dat ek Jesus dalk op een of ander manier verkeerd sou voorstel. Maar, senuweeagtig het ek ja gesê, met hul versekering dat as ek verkeerd trap, hulle daar sou wees om te help (en ook het hulle my ‘n bemoedigende herinnering gegee dat die Here in beheer is van die vroue se reaksie; dit was bloot my taak om te deel).

Terwyl ons in ‘n kring in die skaduwee van ‘n pragtige boom gesit het, het ek die storie gedeel wat ons vandag in Johannes lees. Ek het vertel van ‘n vrou wat baie van die lewe se hartseer ervaar het, en hoe sy, terwyl sy na die put gegaan het om water te kry, die Verlosser van die wêreld ontmoet het. Deur middel van ’n vertaler het ek hulle gevra of hulle weet hoe dit voel om skande van hul gemeenskappe te ervaar en baie van die vroue het geknik. Ek het hulle gevra of hulle hulle kan voorstel om so skaam en uitgeworpe te voel dat hulle nie meer die veiligheid gesoek het om saam met ’n groep vroue na die put te gaan nie, maar verkies om alleen te gaan. En toe vra ek vir hulle: “Kan julle dink dat die God van hierdie wêreld gekies het om die Goeie Nuus van Jesus te deel met niemand minder nie as ‘n uitgeworpene, ‘n skandalige vrou?” En sommige van hulle het met ‘n tongklap, hul misnoeë aangedui.

En tot hul ongeloof kon ek toe die goeie nuus met hulle deel dat dit nie een of ander sprokie was nie. Ek het verduidelik dat die storie in Johannes nie ‘n mite of ‘n legende was nie, maar dit was so waar en betroubaar soos die grond waarop ons gesit het. Ek kon met hulle deel dat Jesus nie net ‘n “goeie man” was nie, maar die lewende water wat Hy vir die vrou by die put aangebied het, bied Hy vandag ook vir hulle aan.

En dit is die boodskap wat ek ook aan jou bring.

Jy sien, ek dink dat ons dikwels te vertroud raak met gedeeltes in die Skrif. Sommige verhale, meer as ander, word soos volksverhale oorgedra eerder as kragtige verhale wat die manier waarop ons onsself en ons God beskou, vorm. En ek moet bieg dat, toe ek die dorpie binnegestap het om hierdie gedeelte in Johannes te deel, ek daaraan skuldig was. En tog, toe ek daardie dorpie verlaat het, het ek in trane weggestap, nie weens die reaksie van die vriendelike en vrygewige vroue wat ek ontmoet het nie, maar omdat ek gesien het hoe hulle die storie vir die eerste keer verstaan, het dit my gehelp om met nuwe oë na die verhaal te kyk.

En dit is wat ek vandag ook vir jou hoop. As jy vandag jou Bybel oopgemaak het en vinnig deur die storie gesnel het as gevolg van sy bekendheid, mag ek jou aanmoedig om terug te gaan en weer te lees:

“maar wie van die water gedrink het wat Ek hom sal gee, sal in alle ewigheid nooit dors kry nie. Nee, die water wat Ek hom sal gee, sal in hom ‘n fontein wees wat opborrel en vir hom die ewige lewe gee.” – Johannes 4:14

Dit is goeie nuus, nie net vir die vrou by die put nie, maar vir ons vandag. Dit is goeie nuus, want die God van die heelal bied ons die ewige lewe in Hom. En meer as dit, Hy het gewys dat hierdie ewige lewe nie vir die godsdienstige elite gereserveer is nie, maar dit is vir die uitgeworpenes en verdruktes. Dis vir die vrou wat oor die hoof gesien is, eenkant toe gegooi en geïgnoreer is. Dit is vir die Jood en nie-Jood, vir mense in stede en dorpe, en dit is vir jou en vir my.

Die vrou by die put is ‘n kragtige verhaal omdat dit ons herinner dat niemand te gebroke is vir die verlossende liefde van die almagtige God nie. Alhoewel ons aan hierdie kant van die hemel gereeld putte vind wat opdroog, nooi die Seun van die lewende God ons om lewende water te drink uit ‘n put wat nooit sal opdroog nie.

Die Droom Van Jou Hart

Die Droom Van Jou Hart

Deur Andrea Howey

Nie almal sal hulle moontlik hiermee vereenselwig nie, maar het jy al ooit toegekyk hoe iemand anders dieselfde drome wat jy vir jou lewe gekoester het, uitleef? Miskien is dit ‘n droom of gebed waaraan jy lank vasgehou het, en mettertyd begin dit al meer onmoontlik en buite bereik voel. Maar kyk jy om jou, voel dit asof daar net waar jy kyk, iemand anders is wat hulle blye nuus bekend maak van daardie einste ding wat jy so heimlik begeer het dat dit in jou eie lewe sou uitspeel.

Miskien is dit jou droom om getroud te wees, maar met elke jaar wat verbygaan (en elke vriend of vriendin se troue wat jy bywoon), voel dit asof daardie hoop al minder raak. Miskien kon jy net nog nooit jou loopbaandoelwit bereik nie, terwyl jy toekyk hoe vriende en kollegas in hulle veld vordering maak, nuwe ondernemings aanpak en klaarblyklik sonder inspanning sukses behaal. Miskien is dit jou gebed dat jou kinders en familie in hulle wandel met die Here sal groei, in alles voorspoedig mag wees, maar nou bevind hulle hul te midde van hartseer en moeilike tye in ‘n moeilike situasie en bid jy dat die Here hulle sal herstel en weer stewig op hulle voete sal plaas. Of dalk is dit die begeerte na kinders van jou eie, net soos dit Ragel se gebed en smagting was (Genesis 29:31—30:24).

Ragel moes toekyk hoe haar eie lewensdroom in haar suster Lea se lewe uitspeel. En hoewel Lea se verhaal allesbehalwe maklik was, het dit vanuit Ragel se oogpunt gelyk asof dit vir Lea so maklik was. Kind na kind, jaar na jaar.

Dikwels kan dit vir ons so voel. Wanneer dit lyk asof almal om ons oorvloed beleef op daardie einste gebied waarvoor ons God al so lank bid en vra, kan dit pynlik wees om te aanskou.

Selfs al vertrou ons die Here met ‘n hoopvolle hart, kan dit steeds ons harte laat pyn en smag om self ‘n deurbraak te beleef.

Miskien het jy al die gesegde gehoor wat lui: “’n Uitgestelde hoop maak die hart siek” (Spreuke 13:12 – 1953 vertaling). Weet jy wat dit ons nog kan maak? Paniekerig! Desperaat. Irrasioneel. Angstig. Moedeloos.

Uitgestelde hoop kan ons al hoe meer mismoedig en angstig laat voel of ons droom ooit  bewaarheid sal word. Dit kan ons irrasionele dinge laat doen om iets te laat gebeur of omstandighede, tydsberekening, of waaraan ons ook al kan dink, laat bekonkel om ‘n resultaat af te dwing wat op die ou end nie so bevredigend is as wat ons gehoop het nie.

Liewe vriendin, ek wens daar was ‘n maklike antwoord, ‘n presiese formule of datum op die kalender wat vir ons die dag en wyse kon aandui waarop God ons hart se droom en gebed sal bewaarheid soos ons gevra het.  

Maar een ding weet ek van God, Hy hoor ons smekinge en sien ons pyn, en ken die begeerte van ons hart. En luister hierna: dit maak nie saak of ons uit die staanspoor iets verkeerd aanpak, en of ons geheel en al onskuldig is nie, God hou niks teen ons nie. Hy weerhou nie iets om ons te straf of aan ‘n lyntjie te hou nie. Hy sien die pyn van ons teleurstelling. Hy sien hoe ons stry om sag en rein van hart te bly om saam met ander bly te wees oor hulle sukses en verhoorde gebede, al bly ons eie hartsbegeerte onvervuld.   

Een van die beste dinge wat ons kan doen is om Hom te bly vertrou met daardie drome en versugtinge van ons hart. Ons kan moed hou met die wete dat, net soos Hy van Ragel onthou het, dink Hy ook aan ons. Hy sien ons. Hy het nie van ons vergeet nie. Niks gaan ongesiens by God verby nie. En Hy stel ons op so ‘n wonderlik volmaakte wyse in staat om in die volheid van sy volmaakte plan vir ons lewens te stap dat, selfs al dink ons ons kon die perfekte storielyn skryf vir hoe dit behoort te ontvou, sou ons dit nie so goed soos Hy kon skryf nie.

Eendag, op sy volmaakte, heilige en liefdevolle manier, sal jy sien op watter maniere Hy in hierdie seisoen van wag en glo en bid aan jou gedink het. Dan sal jy net soos Ragel kan sê: “God het my smeking gehoor. En Hy het my skande weggeneem.”

Vandag, oral waar dit voel asof jou hoop uitgestel en jou droom deur almal behalwe jyself uitgeleef word, hoop ek jy sal dít onthou:

In die verborge plekke sien God jou.

In die areas waar jy teleurstelling ervaar wil God jou hart met hoop en goedheid en waarheid bedien.   

Op die eensame plekke begeer Hy om jou nader aan Hom te trek.

Op die plek wat vol vrae en onsekerheid voel, sien Hy jou en sal Hy jou lei en wys wat jy moet doen.

Op die vergete plekke wanneer jy agtergelaat en verwerp voel, sien Hy jou en sê: “Jy is nie vergeet nie, en Ek het nie my belofte aan jou vergeet nie.”

In die plekke waar jy skaamte ervaar, sê Hy: “Ek sal die heerlikheid wees en die een wat jou kop optel. Ek sal jou skaamte wegneem.”

Op die plekke waar jy wag, sien Hy jou en werk in jou, werk deur situasies tot jou voordeel en beskerming, en is Hy besig om jou voor te berei en te versterk vir ‘n nog groter doel vorentoe.

Op die plekke waar jy die swakste voel, sien Hy jou en is oorgehaal om jou met sy sterkte en krag te besiel.

Bly op Hom hoop en vertrou. Hy hoor jou smekinge en sien die hoop van jou hart. Hy slaan ag op jou, en Hy het ‘n goeie hoop en toekoms vir jou lewe. Hou moed.

Vra Vir Die Onmoontlike

Vra Vir Die Onmoontlike

Deur Kelli Trontell

“Om hierdie seun het ek gebid, en die Here het aan my gegee wat ek van Hom afgesmeek het. Ja, van die Here het ek hierdie kind afgesmeek, en nou sal hy sy lewe lank iemand wees wat van die Here afgesmeek is. Toe het hulle die Here daar aanbid.” – 1 Samuel 1:27-28

Ek hou baie van Hanna.

Haar vasberadenheid om te wag en om eerbaar te bly, selfs te midde van teleurstelling, maar nog meer, te midde van bespotting, is tot vandag toe vir my so inspirerend. Hanna het diepe persoonlike pyn geken. Dit was nie net vir haar op daardie tydstip onmoontlik om swanger te raak nie, maar haar man se tweede vrou, Peninna, het baie seuns en dogters gebaar. Asof dit nie genoeg sout in die wonde was nie, was Peninna gemeen. Sy was ‘n gemene vrou. Ja, daar was gemene vroue in die Bybel.

“Dan het die ander vrou haar baie gespot en verneder omdat die Here haar kinderloos laat bly het.” – 1 Samuel 1:6

As dit nie ‘n gemene vrou is nie, dan weet ek nie wat is nie.

Vir my is een van Hanna se vele bewonderingswaardige karaktereienskappe dat, ten spyte van die herhaalde bespotting, teistering en uittarting van Peninna, het sy nie aan haar vlees toegegee nie en het sy nie in woede gereageer nie. Inteendeel, sy het haar oë na die Here opgehef in innige gebed. “Sy was bitter hartseer en terwyl sy tot die Here gebid het, het sy onbedaarlik gehuil.” (1 Samuel 1:10)

Wat belangrik is om raak te sien is dat Hanna se emosionele toestand nie oorgesien is nie. Dit is erken en uitgelig. Sy was hartseer en het gehuil terwyl sy gebid het. Ons hoef nie alles in orde te hê of ons emosies en gevoelens te onderdruk voordat ons voor ons Vader kom kniel nie. Hanna het verstaan dat die enigste Een wat haar gebroke hart kon hanteer en wat die verligting wat sy so desperaat begeer het kon voorsien, God was.

Die Here het Hanna in haar nood gehoor en haar met Samuel, haar eersgebore seun geseën. Sy het gestand gedoen aan haar woord dat sy hom sal opgee aan diens van die Here. Wat ‘n moeilike opoffering moes dit nie gewees het nie, maar in haar opoffering het die Here dit vir sy glorie gebruik, soos wat Hy altyd doen, selfs vandag nog. Hanna het die Here alles gegee wat vir haar saakgemaak het.

Dit het my geneem om deur ‘n egskeiding te gaan voordat ek alles ten volle aan die Here oorgegee het. Ek het gedink dat ek in volkome oorgawe geleef het, maar ek het vinnig agtergekom dat daar plekke in my lewe was wat ek steeds met ‘n stywe greep vasgehou het en gedink het dat ek dit op my eie kan hanteer. My kinders. My finansies. My toekoms. My vrese. My teleurstellings. Selfs in die seisoen waar ek gevoel het dat ek geen keuse in die saak gehad het nie, het ek wel ‘n keuse gehad. Dit was die keuse om verheug te wees, selfs in die pyn en lyding.

Hanna het gebid vir die onmoontlike, en ons kan ook.

Die Here werk altyd in ons seisoene van wag.

Ek en my kinders ervaar die Here se getrouheid in ons seisoen van wag. Vir meer as ‘n jaar al bid ons elke nag en dank die Here vir die dak oor ons koppe (selfs alhoewel die huis in die mark was) en ons het ons geloof en vertroue dat Hy ‘n goeie en perfekte plan vir ons het, hardop uitgespreek, selfs terwyl ons gewag het.

Ons is nie slagoffers van egskeiding nie, maar ontvangers van God se pragtige verlossing. Hy het altyd ‘n plan.

Toe die huis verkoop is, het die huis wat ek in my prysklas gevind het, nie net daardie selfde dag op die mark gekom nie, maar dit is net klaar gebou. Terwyl ons gewag het en gebid het en nie toegegee het aan vrees, of bitter geword het oor ons omstandighede nie. was God besig om vir ons ‘n huis te bou! Ons huis sal vir altyd gesien word as die huis wat God gebou het.

Onderwyl God die spottery en gemeenheid van Peninna teenoor Hanna raakgesien het, het Hy Hanna se gebrokenheid raakgesien en haar geseën. Ons God doen ook dieselfde vir ons. Miskien nie op presies dieselfde wyse nie, maar Hy werk altyd in ons omstandighede, ongeag van wat ons kan sien.  

My gebed vir jou vandag mag onmoontlik voel, maar dit is dat jou hart teer sal bly, selfs in die beproewing. Dat die karakter en pragtige hart van Hanna jou sal bemoedig om vas te bly in jou getrouheid aan die Here, wat alles sien, alles hoor en wie die Een is wat waarlik ons gevegte vir ons veg. Laat Hom toe om met die gemene mense, diegene wat oordeel of verkeerdelik beskuldig, te handel. Mag jy dapper en nederig ‘n lewe leef wat eer en wat seënbaar is.

Week 3 Uitdaging

Wie in jou lewe is ‘n kragtige gebedsvegter? Neem hierdie week die tyd om haar aan te moedig en haar te laat weet hoe haar gebede jou beїnvloed het.

Week 3 Leesplan

Week 3 Memoriseervers

Geloof Vir Genesing

Petra Stoneman

“Daarna sê Hy vir haar: “Dogter, jou geloof het jou gered. Gaan in vrede. Wees vir goed van jou kwaal genees!” – Markus 5:34

Desperaatheid. Laaste uitweg. Wanhoop.

Wat laat jou na Jesus toe draai?

Ons lees keer op keer in die Evangelies van mense wat Jesus met ‘n persoonlike probleem genader het. Hulle het dikwels al hul ander opsies uitgeput en besluit dit is tyd om hul laaste uitweg te probeer – hierdie persoon wat wonderwerke doen en wie ander mense oor praat: Jesus.

In ons verse vandag het die vrou al haar hulpmiddele bestee. Sy het vir twaalf jaar gebloei – twaalf jaar – en sy het absoluut alles probeer wat haar dokters voorgestel het. Niks het gewerk nie en nou het sy niks oorgehad nie. Niks, net Jesus.

Sy het gehoor dat Hy in die stad was en het Hom gevind, omring deur skares. Dit het vir haar gewerk omdat sy nie die aandag op haarself wou vestig nie. Sy wou net gesond word.

Hierdie vrou het dalk eers na Christus gekom nadat al haar ander pogings misluk het, maar sy het meer as net fisiese genesing gevind. Die bloed het opgedroog, ja, en sy het dadelik beter gevoel. Maar wat sy nie geweet het nie, was dat sy deur hierdie kragtige ontmoeting met die lewende Seun van God ook geestelike genesing en redding gevind het.

Toe sy aan Jesus se mantel raak, het Hy opgemerk. Niks word ooit nie opgemerk deur ons alwetende God nie. Hy het omgedraai en met sorg en besorgdheid gevra wie Hom aangeraak het. Jesus het natuurlik die antwoord geken. Maar Hy wou hê dat sy moes sê wat sy gedoen het en die goeie nuus van wat Hy vir haar gedoen het, met almal rondom hulle deel. Hy het gewag. En toe sy na vore kom en haarself aan sy voete gooi, kyk Hy haar in die oë en sê: “Dogter, jou geloof het jou gered. Gaan in vrede. Wees vir goed van jou kwaal genees!” (Markus 5:34).

Sy het gekom vir genesing en het volkome vrede in die veiligheid van Christus gevind. Sy het na fisiese verligting gesoek en ver bo wat sy haar kon voorstel, ontvang; haar geestelike las van sonde is opgehef en vervang met God se liefde en genade. God se krag het haar siekte weggeneem, en sy medelye het dit met vrede vervang.

Op watter gebied van jou lewe is jy moeg, soek jy verligting op al die verkeerde plekke en wil jy net die vrede van God ervaar?

Ek moedig jou aan om ‘n oomblik te neem om vandag hieroor te dink en dan na Jesus toe te kom. Gooi jouself aan sy voete neer. Raak net aan sy mantel. Hy is genadig en liefdevol. Hy sal met deernis en sorg na jou toe draai, en soos Hy jou in die oë kyk, sal Hy die pyn en die lyding wegneem, jou genees en meer aanbied as wat jy ooit kon droom of dink.

Die genesing in ons verhaal vandag was fisies, maar dit dui op groter genesing wat slegs God, deur Jesus Christus, kan bied: die genesing van sonde en die dood en die aanbod van die ewige lewe saam met Hom.

Sommige van ons siektes, laste en bekommernisse teister ons al so lank dat dit ook twaalf jaar kan wees of so voel. Vriende, laat vandag se verse uit die lewende Woord van God jou herinner aan sy krag, deernis, liefde en teerheid. Selfs al het Hy nog nie, moet nooit vergeet dat Hy jou omstandighede in een oomblik kan verander nie. Bly glo, hou vas aan wat nog moet kom, en hou aan om aan die voete van Jesus neer te val. Dit is verreweg die beste plek om te wees.

En as Hy kies om nie onmiddellik genesing te bring nie? Moenie aan jou geloof twyfel nie, maar wandel voort in vertroue. Vertrou op sy karakter, vertrou op wat God se Woord sê wat waar is en vertrou dat net Hy weet wat die beste vir ons en die beste vir sy heerlikheid is.

Mag elkeen van ons ons vandag aan Jesus se voete bevind.

Met liefde,